0:00/ 0:00

Zeskanuj, aby wesprzeć Bazylikę

spark-qr mobile
POKAŻ MNIEJ

Przekaż ofiarę dla Bazyliki Mariackiej
w Krakowie z użyciem aplikacji Spark

Nie masz aplikacji? Wejdź na spark.pl
ZAMKNIJ

Przekaż ofiarę dla Bazyliki Mariackiej
w Krakowie z użyciem aplikacji Spark

Przejdź

lub na 70 1240 1431 1111 0000 1045 5360 (numer konta parafii)

Aplikacja dostępna dla platformy

Wydarzenia

Prace konserwatorskie przy hejnalicy zakończone

Prace konserwatorskie przy hejnalicy zakończone

Para­fia Mariac­ka zakoń­czy­ła II etap klu­czo­we­go pro­jek­tu kon­ser­wa­tor­skie­go „Dzie­dzic­two bazy­li­ki Mariac­kiej. Kon­ser­wa­cja ele­wa­cji wież kościo­ła i heł­mu wie­ży wyż­szej wraz z koro­ną kró­lew­ską”. Zosta­ły zdję­te rusz­to­wa­nia. W peł­nej oka­za­ło­ści może­my już podzi­wiać efek­ty prac konserwatorów. 

Zada­nie kon­ser­wa­tor­skie swo­im zakre­sem obej­mo­wa­ło całą powierzch­nię ele­wa­cji wie­ży hej­na­ło­wej wraz z zachod­nią ścia­ną szczy­to­wą pomię­dzy wie­ża­mi. Pra­com pod­da­ny został rów­nież hełm wie­ży wyż­szej. Istot­nym, choć mało widocz­nym ele­men­tem, było wyko­na­nie nowych drew­nia­nych pode­stów na wie­ży wyższej.

Prze­pro­wa­dzo­no napra­wy dekar­skie bla­chy oło­wia­nej niż­szych wie­ży­czek hej­na­li­cy wraz z ele­men­ta­mi zło­co­ny­mi oraz peł­ny zakres kon­ser­wa­cji więź­by dacho­wej wie­ży. Aby prze­ciw­dzia­łać ewen­tu­al­nym zagro­że­niom poża­ro­wym pod­da­no szcze­gó­ło­wej kon­tro­li i napra­wom sys­tem odgromowy.

Całość ele­wa­cji zosta­ła grun­to­wa­nie oczysz­czo­na za pomo­cą abla­cji lase­ro­wej, któ­ra zapew­ni­ła dosko­na­ły efekt i zagwa­ran­to­wa­ła oczysz­cze­nie powierzch­ni cegieł, spo­in jak rów­nież pro­fi­li, blo­ków i wszyst­kich ele­men­tów kamien­nych bez naj­mniej­szych uszko­dzeń. Meto­da ta jest mniej inwa­zyj­na i bez­piecz­niej­sza od czysz­cze­nia meto­da­mi ścier­ny­mi lub przy uży­ciu wody. Laser uży­ty do pra­cy przy wie­ży, jest lase­rem zapro­jek­to­wa­nym do zadań kon­ser­wa­tor­skich. Cha­rak­te­ry­zu­je się tym, że nie jest to pra­ca cią­gła wiąz­ki lase­ro­wej, jak w przy­pad­ku lase­rów prze­my­sło­wych. Jest to laser impul­so­wy, czy­li nastę­pu­je peł­na kon­tro­la cza­su trwa­nia impul­su. Laser szyb­ko i sku­tecz­nie usu­wa zabru­dze­nia cywi­li­za­cyj­ne, prze­ma­lo­wa­nia czy zapla­mie­nia bez naru­sza­nia powierzch­ni czysz­czo­ne­go mate­ria­łu. Dodat­ko­wą korzy­ścią dzia­łań przy uży­ciu tej meto­dy, jest eko­lo­gicz­ność. Nie jest wyma­ga­ne sto­so­wa­nie wody, ścier­niw czy środ­ków che­micz­nych, co bez­po­śred­nio prze­kła­da się na czy­stość całe­go pro­ce­su. Meto­da abla­cji lase­ro­wej pozwo­li­ła rów­nież na pozo­sta­wie­nie natu­ral­nej paty­ny całej ele­wa­cji, któ­ra sta­no­wi natu­ral­ne zabez­pie­cze­nie hydrofobowe.

Uszko­dzo­ne cegły zosta­ły uzu­peł­nio­ne przy uży­ciu natu­ral­nych mate­ria­łów, jak naj­bar­dziej zbli­żo­nych do ory­gi­na­łu. W przy­pad­ku, gdy uszko­dze­niu ule­gły całe cegły, koniecz­na była ich wymia­na. Mia­ło to miej­sce szcze­gól­nie w przy­pad­ku ścia­ny szczy­to­wej i uży­to w tym celu pozy­ska­nej roz­biór­ko­wo cegły historycznej.

Napra­wom pod­da­no rów­nież oło­wia­ne spo­iny kamien­nych ele­men­tów przy zacho­wa­niu pier­wot­nej tech­no­lo­gii – dokle­py­wa­no je i uzu­peł­nia­no zapew­nia­jąc ich doszczel­nie­nie.  Naj­więk­szej degra­da­cji ule­gły wyko­na­ne z wapie­nia juraj­skie­go kamien­ne nakry­wy w gór­nej czę­ści ele­wa­cji. Uzu­peł­nio­no je nowy­mi blo­ka­mi kamie­nia. Tutaj rów­nież nawią­zu­jąc do pier­wot­nej tech­ni­ki spo­iny zosta­ły uzu­peł­nio­ne poprzez zala­nie ich szczel­nie gorą­cym ołowiem.

Wszyst­kie ele­men­ty meta­lo­we inte­gral­nie zwią­za­ne z okna­mi pod­da­no peł­ne­mu zakre­so­wi prac oraz ich zabez­pie­cze­niu wraz z sys­te­mo­wą ochro­ną przed gołę­bia­mi. Pod­czas trwa­nia prac nie został zakłó­co­ny natu­ral­ny eko­sys­tem umoż­li­wia­ją­cy sezo­no­wa­nie pta­ków (jerzy­ków).

Istot­ną czę­ścią prac kon­ser­wa­tor­skich były rów­nież czte­ry malo­wa­ne okna maswer­ko­we. Po oczysz­cze­niu i uzu­peł­nie­niu wadli­wych frag­men­tów uzu­peł­nień sta­rych repe­ra­cji kon­ser­wa­tor­skich, któ­re nie speł­nia­ją już zarów­no wymo­gów tech­nicz­nych jak i este­tycz­nych, wyko­na­no nowe uzu­peł­nie­nia warstw zapra­wy, dosto­so­wu­jąc fak­tu­rę powierzch­ni do ory­gi­na­łu. Uzu­peł­nie­nia kolo­ry­stycz­ne wyko­na­no meto­dą sca­la­ją­cą, tak aby oddać ducha epo­ki, w któ­rej powstały.

Dzię­ki przy­ję­tym roz­wią­za­niom tech­nicz­no-tech­no­lo­gicz­nym uzy­ska­no pożą­da­ny efekt este­tycz­ny, któ­ry zakła­dał mak­sy­mal­ne posza­no­wa­nie zarów­no warstw pier­wot­nych, jak i dobrze zacho­wa­nych i speł­nia­ją­cych wymo­gi tech­nicz­ne i este­tycz­ne uzu­peł­nień historycznych.

W przy­szłym roku para­fia roz­pocz­nie trze­ci – ostat­ni etap pro­jek­tu klu­czo­we­go — pra­ce przy dzwon­ni­cy. Para­fii pomo­gły licz­ne ofia­ry wier­nych i gości. Pra­ce zada­nia dofi­nan­so­wa­ne były rów­nież ze środ­ków Spo­łecz­ne­go Komi­te­tu Odno­wy Zabyt­ków Kra­ko­wa, Mini­ster­stwa Kul­tu­ry i Dzie­dzic­twa Naro­do­we­go oraz Gmi­ny Miej­skiej Kraków.

Fot. Para­fia Mariac­ka, Michał Kowal­czyk (maswer­ki, abla­cja laserowa)