„Tak jak sól nadaje smak pożywieniu i jak światło oświeca ciemności, tak świętość nadaje pełny sens życiu, czyniąc je odblaskiem chwały Bożej”.

Jan Paweł II

Bazy­li­ka Mariac­ka od wie­ków jest wizy­tów­ką życia kra­ko­wian i wia­ry wyznaw­ców Chry­stu­sa zako­rze­nio­nej na tej zie­mi. Wszyst­kich wita z otwar­ty­mi ramio­na­mi, bło­go­sła­wień­stwem i modli­twą. To wła­śnie w jej wnę­trzu modli­li się:  Świę­to­sław  Mil­czą­cy zwa­ny bło­go­sła­wio­nym, św. Fau­sty­na Kowal­ska, bł. Han­na Chrza­now­ska oraz Karol Woj­ty­ła — św. Jan Paweł II jako ksiądz archi­die­ce­zji kra­kow­skiej oraz potem jako papież. To w jej murach pocho­wa­na zosta­ła bł. Zofia Cze­ska, a przy ołta­rzu Krzy­ża Świę­te­go znaj­du­ją się reli­kwie św. Teo­do­ra, nato­miast przed jej wej­ściem odby­ła się beaty­fi­ka­cja bł. Anie­li Salawy.

ŚW. TEODOR 

Na począt­ku lat 30 XVIII wie­ku papież Kle­mens XII pole­cił umie­ścić w bazy­li­ce Mariac­kiej reli­kwie świę­te­go Teodora.

„Ze szcze­gól­ne­go pole­ce­nia Kamil­la Pau­lu­ci kar­dy­na­ła, a na ówczas nun­cy­usza papie­skie­go w Pol­sce, roku 1733 d. 6 stycz­nia, w koście­le Mary­ac­kim paso­wał na ryce­rza uro­czy­ście Kawa­le­ra zako­nu woj­sko­we­go św. Szcze­pa­na, Józe­fa Gie­rar­dy­nie­go, pocho­dzą­ce­go z Flo­ren­cyi, a w Kra­ko­wie od dzie­ciń­stwa prze­by­wa­ją­ce­go, z pozwo­le­niem Jana księ­cia Toskań­skie­go, przy obec­no­ści mili­cyi woje­wo­dy bra­cław­skie­go; wte­dy to ten­że non­cy­usz daro­wał do jego kościo­ła cia­ło św. Teo­do­ra Męczen­ni­ka, wraz z krwią jego, przy­sła­ne przez kar­dy­na­ła wika­re­go Anto­nie­go Gra­da­gnie­go, gdzie i teraz jest na ołta­rzu P. Jezu­sa Ukrzy­żo­wa­ne­go w trum­nie szklanej”.

ŚWIĘTOSŁAW MILCZĄCY ZWANY BŁOGOSŁAWIONYM

Uro­dzo­ny na począt­ku XV w., jak sam poda­je w miej­sco­wo­ści Sho­czecz. Data jego śmier­ci nie jest jed­no­znacz­na. Nie­któ­re źró­dła poda­ją datę 15 kwiet­nia 1489, jed­nak­że było to naj­praw­do­po­dob­niej po 31 paź­dzier­ni­ka 1493 roku. 21 stycz­nia 1998 roku, kar­dy­nał Fran­ci­szek Machar­ski otwo­rzył pro­ces kano­ni­za­cyj­ny Świę­to­sła­wa w Kurii Metro­po­li­tal­nej w Krakowie.

Infor­ma­cje doty­czą­ce Świę­to­sła­wa zna­ne są nam z jego 22 inku­na­bu­łów. Odno­to­wy­wał waż­ne fak­ty z prze­szło­ści oraz wyda­rze­nie mu współ­cze­sne. Od 1480 roku miesz­kał w domu raj­cy kra­kow­skie­go Pio­tra Salo­mo­na obok kościo­ła Mariac­kie­go. Pod­jął mil­cze­nie, naj­pierw czę­ścio­we, a póź­niej cał­ko­wi­te jako for­mę życia ducho­we­go. Według Pol­skie­go Słow­ni­ka Bio­gra­ficz­ne­go błęd­ne jest twier­dze­nie, że był man­sjo­na­rzem w koście­le Mariac­kim, gdyż kon­gre­ga­cja ta nie ist­nia­ła wów­czas przy tym koście­le. Miej­sce pochów­ku Świę­to­sła­wa nie jest zna­ne, według tra­dy­cji został pocho­wa­ny w pre­zbi­te­rium kościo­ła Naj­święt­szej Maryi Panny.

W iko­no­gra­fii przed­sta­wia­ny jest w sutan­nie, bia­łej kom­ży i stu­le z krzy­żem w dło­niach, czę­sto w gro­nie pięt­na­sto­wiecz­nych świę­tych kra­kow­skich: św. Jana z Kęt, św. Szy­mo­na z Lip­ni­cy i  św. Sta­ni­sła­wa Kazimierczyka.

BŁ. ZOFIA CZESKA

Zało­ży­ciel­ka Zgro­ma­dze­nia Sióstr Ofia­ro­wa­nia NMP. Uro­dzo­na w 1584 r. w Budzi­szo­wi­cach. Zmar­ła 1 kwiet­nia 1650 roku w Kra­ko­wie. Beaty­fi­ko­wa­na 9 czerw­ca 2013 w Sank­tu­arium Boże­go Miłosierdzia.

W nawie pół­noc­nej bazy­li­ki znaj­du­je się ołtarz św. Sta­ni­sła­wa. Pod nim jest kryp­ta gro­bo­wa Macie­jow­skich, któ­rą wybu­do­wał w 1637 roku jej brat – Sta­ni­sław. W tej kryp­cie zosta­ła pocho­wa­na Mat­ka Zofia Czeska.

„Pocho­wa­na zosta­ła z tymi obrząd­ka­mi, któ­rych god­na była od wszyst­kich, jako świą­to­bli­wa Fun­da­tor­ka, w koście­le Far­nym Pan­ny Maryi”. Archi­pre­zbi­te­rem mariac­kim był wów­czas ks. Justus Słowikowski.

Obec­nie czasz­ka bło­go­sła­wio­nej znaj­du­je się w bocz­nej kapli­cy kościo­ła św. Jana w Kra­ko­wie (SS. Pre­zent­ki). Pozo­sta­łe szcząt­ki do dziś spo­czy­wa­ją w bazy­li­ce Mariac­kiej. Nie da się już ich ziden­ty­fi­ko­wać, gdyż pod­czas prac prze­pro­wa­dzo­nych w roku 1961 (czysz­cze­nia krypt), docze­sne szcząt­ki wszyst­kich zmar­łych zosta­ły zło­żo­ne w trumnach.

 

BŁ. ANIELA SALAWA

Mistycz­ka, ter­cjar­ka fran­cisz­kań­ska. Uro­dzo­na 9 wrze­śnia 1881 roku we wsi Sie­praw. Pra­co­wa­ła jako słu­żą­ca w domach miesz­czan w Kra­ko­wie. Zacho­ro­wa­ła i zmar­ła 12 mar­ca 1922 roku w Kra­ko­wie. Beaty­fi­ko­wa­na przez papie­ża Jana Paw­ła II 13 sierp­nia 1991 roku.

Papież Jan Paweł II pod­czas jej beaty­fi­ka­cji powie­dział: „Podą­ża­jąc na to spo­tka­nie mło­dzie­ży, zatrzy­mu­ję się w Kra­ko­wie wśród moich roda­ków. Ileż tutaj ludz­kich dzieł i ludz­kich serc świad­czy przez poko­le­nia o tym Bożym, Chry­stu­so­wym dzie­dzic­twie! Ileż sam temu świa­dec­twu zawdzię­czam. Niech nie usta­je wśród murów sta­re­go i nowe­go Kra­ko­wa, zawsze kró­lew­skie­go, niech nie usta­je radość Ducha Świę­te­go, któ­rą są umy­sły i ser­ca wraż­li­we na Jego Boskie świa­dec­two! (…)  I dla­te­go też wiel­ka jest moja radość, że mogłem w dniu dzi­siej­szym doko­nać w Kra­ko­wie beaty­fi­ka­cji Anie­li Sala­wy. Ta cór­ka ludu pol­skie­go, uro­dzo­na w nie­da­le­kim Sie­pra­wiu, znacz­ną część swe­go życia zwią­za­ła z Kra­ko­wem. To mia­sto było śro­do­wi­skiem jej pra­cy, jej cier­pie­nia, jej doj­rze­wa­nia w świętości”.

 

ŚW. FAUSTYNA

Mistycz­ka, autor­ka „Dzien­nicz­ka”, apo­stoł­ka Boże­go Miło­sier­dzia. Uro­dzo­na 25 sierp­nia 1905 roku w Gło­gow­cu. Zmar­ła 5 paź­dzier­ni­ka 1938 roku w Kra­ko­wie. Beaty­fi­ko­wa­na 18 kwiet­nia 1993, kano­ni­zo­wa­na 30 kwiet­nia 2000 w Rzy­mie przez Jana Paw­ła II.

W swo­im dzien­nicz­ku sio­stra Fau­sty­na zapi­sa­ła: „Kie­dy­śmy zała­twi­ły tę całą spra­wę, poszły­śmy do kościo­ła Naj­święt­szej Pan­ny Marii; wysłu­cha­ły­śmy Mszy świę­tej, pod­czas któ­rej dał mi Pan poznać, jak wiel­ka licz­ba dusz znaj­dzie zba­wie­nie przez dzie­ło to. Potem weszłam w roz­mo­wę wewnętrz­ną z Panem, dzię­ku­jąc mu, że raczył mi dać tę łaskę, że mogę widzieć cześć, jaka się sze­rzy [dla] nie­zgłę­bio­ne­go miło­sier­dzia Jego. Weszłam w głę­bo­ką modli­twę dzięk­czyn­ną. O, jak wiel­ka jest hoj­ność Boża, niech będzie bło­go­sła­wio­ny Pan, któ­ry wier­ny jest w obiet­ni­cach swo­ich…” (Dz 1300).

 

BŁ. HANNA CHRZANOWSKA

Pie­lę­gniar­ka, pre­kur­sor­ka pie­lę­gniar­stwa rodzin­ne­go, domo­we­go i para­fial­ne­go. Uro­dzo­na 7 paź­dzier­ni­ka 1902 w War­sza­wie. Zmar­ła 29 kwiet­nia 1973 roku w Kra­ko­wie. Beaty­fi­ko­wa­na 28 kwiet­nia 2018 roku w sank­tu­arium Boże­go Miło­sier­dzia w Krakowie.

Wraz z ks. infu­ła­tem Fer­dy­nan­dem Machay­em w Para­fii Mariac­kiej roz­wi­nę­ła pie­lę­gniar­stwo domo­we, któ­re roz­sze­rzy­ła na cały Kra­ków. 12 grud­nia 1968 roku w dzień sym­bo­licz­ne­go Nawie­dze­nia para­fii mariac­kiej w ramach pere­gry­na­cji obra­zu MB Czę­sto­chow­skiej po całej Pol­sce oraz w pierw­szy dzień Tri­du­um przed uro­czy­sto­ścią koro­na­cji obra­zu MB Czę­sto­chow­skiej w bazy­li­ce Han­na Chrza­now­ska wita­jąc Mat­kę Bożą powiedziała:

„Przed kil­ku­na­stu laty powsta­ła w Kra­ko­wie Para­fial­na Opie­ka nad Cho­ry­mi. Para­fia Wnie­bo­wzię­cia Naj­święt­szej Maryi Pan­ny była jej koleb­ką. A śp. nie­za­po­mnia­ny Ksiądz Fer­dy­nand Machay był jej pia­stu­nem. Ten, któ­ry zaraz na wstę­pie pra­cy opie­ku­nek, powie­dział im: „Prze­kra­czaj­cie gra­ni­ce para­fii, bo miłość Chry­stu­sa jest bez granic”.
Wła­ści­wym począt­kiem para­fial­nej opie­ki nad cho­ry­mi, bo począt­kiem prze­ra­dza­nia się zamia­rów w czyn, było sku­pie­nie się kil­ku ludzi tu, w tym koście­le, przed ołta­rzem Chry­stu­sa Ukrzyżowanego.
I wła­śnie dla­te­go tak gorą­co wie­rzy­my, wie­my, że Mat­ka Chry­stu­so­wa jest z nami. Z nami, a więc wśród cho­rych naszych roz­pro­szo­nych po domach, cho­rych sta­rych i mło­dych. A więc wśród opie­ku­nek para­fial­nych zakon­nych i świeckich (…).
Zano­si­my dziś przed Twój ołtarz ufność i miłość naszych cho­rych. Są to ci sami, tacy sami, jak ci, któ­rych doty­ka­ła kocha­ją­ca dłoń Two­je­go Syna: nie­wi­do­mi, głu­si, spa­ra­li­żo­wa­ni, chro­mi, krwa­wią­cy. Skła­da­my przed Tobą balast ich cier­pień, a obok nasz wła­sny. Mat­ko Pocie­sze­nia, módl się, aby ten cię­żar stał się jarz­mem słod­kim i lek­kim, według woli Ojca”.

 

 

KAROL WOJTYŁA — ŚW. JAN PAWEŁ II 

Uro­dzo­ny 18 maja 1920 roku w Wado­wi­cach. Zmarł 2 kwiet­nia 2005 roku w Waty­ka­nie. Beaty­fi­ko­wa­ny 1 maja 2011 roku, kano­ni­zo­wa­ny 27 kwiet­nia 2014 roku w Waty­ka­nie przez papie­ża Bene­dyk­ta XVI.

Karol Woj­ty­ła już od mło­dzień­czych lat zwią­za­ny był z bazy­li­ką Mariac­ką. Czę­sto bywał w niej na modli­twie i odwie­dzał swo­ich bli­skich krew­nych z uli­cy Flo­riań­skiej. W latach 1952–1958 był tu spo­wied­ni­kiem w kon­fe­sjo­na­le w kapli­cy MB Ostro­bram­skiej, a nawet kazno­dzie­ją. W nawie połu­dnio­wej po dziś dzień stoi jego konfesjonał.

„16 paź­dzier­ni­ka 1978 roku o godz. 18.30 ks. prof. Tade­usz Pie­ro­nek dowia­du­je się z radia wło­skie­go o wybo­rze nowe­go papie­ża. Infor­mu­je o tym natych­miast przez tele­fon wice­kanc­le­rza kra­kow­skiej Kurii Metro­po­li­tar­nej, ks. infu­ła­ta Bro­ni­sła­wa Fide­lu­sa. Ten dzwo­ni do kościo­ła Mariac­kie­go, gdzie aktu­al­nie trwa róża­niec. Pole­ca zakon­ni­cy podejść do księ­dza i popro­sić, by poin­for­mo­wał, że Polak, nasz z Kra­ko­wa, nasz kar­dy­nał został papie­żem! Sio­stra ze zgro­ma­dze­nia sera­fi­tek odma­wia, nie wie­rzy, trze­ba wezwać jej Mat­kę Prze­ło­żo­ną. W ten spo­sób komu­ni­kat od mariac­kie­go ołta­rza sta­je się pierw­szą w Pol­sce publicz­ną infor­ma­cją o wybo­rze Karo­la Woj­ty­ły”.

Jan Paweł II pod­czas swo­ich piel­grzy­mek do Pol­ski trzy­krot­nie odwie­dził bazy­li­kę: 9 czerw­ca 1979, 13 sierp­nia 1991, 16 czerw­ca 1999. Pod­czas swo­jej pierw­szej piel­grzym­ki do Ojczy­zny, Ojciec Świę­ty powie­dział do zakon­nic zgro­ma­dzo­nych w bazy­li­ce Mariac­kiej: „Przede wszyst­kim pra­gnę wam podzię­ko­wać za to, że wasza obec­ność w bazy­li­ce Mariac­kiej dała mi oka­zję do odwie­dze­nia tej bazy­li­ki. A był­bym w sumie­niu nie­spo­koj­ny, czy napraw­dę byłem w Kra­ko­wie, gdy­bym nie odwie­dził bazy­li­ki Mariac­kiej, gdy­bym nie wszedł do tej wspa­nia­łej świą­ty­ni, o któ­rej trud­no jest mówić zwięź­le. Tyle w niej pięk­na, tyle wyra­zu, tyle modli­tew­ne­go nastro­ju, tyle maryj­nej tajem­ni­cy i tyle pol­sko­ści! Cie­szę się też z tego, że wej­ście do bazy­li­ki Mariac­kiej już jest odsło­nię­te, że moż­na wejść głów­ny­mi drzwia­mi, moż­na pokło­nić się Mat­ce Bożej Czę­sto­chow­skiej, uko­ro­no­wa­nej w dniu zakoń­cze­nia pere­gry­na­cji archi­die­ce­zji kra­kow­skiej. I moż­na stam­tąd pro­sto, idąc przez kościół, patrzeć w tryp­tyk Wita Stwo­sza i zachwy­cać się nim, tym gotyc­kim pięk­nem, któ­re prze­szłość pozo­sta­wi­ła nam w samym ser­cu Krakowa”.

W 1991 pod­czas mszy beaty­fi­ka­cyj­nej Anie­li Sala­wy, jeden jedy­ny raz pod­czas swo­ich kra­kow­skich piel­grzy­mek prze­wod­ni­czył Mszy św. na Ryn­ku Głów­nym. Ołtarz posta­wio­no u wej­ścia do bazy­li­ki Mariac­kiej. Ponad­to, czte­ry dni po zama­chu na życie papie­ża, 17 maja 1981 roku, z Błoń pod bazy­li­kę prze­szedł zor­ga­ni­zo­wa­ny przez stu­den­tów Bia­ły Marsz, a 7 kwiet­nia 2005 spod bazy­li­ki na Bło­nia wyru­szył Bia­ły Marsz Wdzięcz­no­ści za życie wiel­kie­go Polaka.

 

Źródła:
ks. Ludwik Karczewski „ks. Jacek Augustyn Łopacki. Archiprezbiter kościoła N.P. Maryi w Krakowie”
Por. E. Knapek, Świętosław, Polski Słownik Biograficzny, tom 51
S. Renata Gąsior, „Pozwoliła się prowadzić Duchowi Świętemu”
L. Mazan, „Jest tam w Krakowie kościół Maryi Panny…”