Według Kodek­su Pra­wa Kano­nicz­ne­go: Kato­li­cy, któ­rzy nie przy­ję­li jesz­cze sakra­men­tu bierz­mo­wa­nia, powin­ni go przy­jąć przed zawar­ciem mał­żeń­stwa, gdy jest to moż­li­we bez poważ­nej nie­do­god­no­ści. Do zawar­cia sakra­men­tu mał­żeń­stwa potrzeb­na jest doj­rza­łość ducho­wa, któ­rą czło­wiek uzy­sku­je w sakra­men­cie bierzmowania.

Bierz­mo­wa­nie przy­no­si wzrost i pogłę­bie­nie łaski chrzciel­nej. Ści­ślej jed­no­czy z Chry­stu­sem, pomna­ża dary Ducha Świę­te­go, umac­nia więź z Kościo­łem oraz udzie­la spe­cjal­nej mocy do sze­rze­nia i obro­ny wia­ry sło­wem i czynem.

Sakra­ment mał­żeń­stwa udo­sko­na­la miłość męż­czy­zny i kobie­ty. Daje im siłę trwa­nia w dozgon­nej, wza­jem­nej i wier­nej miło­ści.  Ozna­cza też otwar­cie się na pomoc Boga, zwłasz­cza w sytu­acjach trud­nej codzien­no­ści, kry­zy­su, rozczarowań.

W pierw­szą i trze­cią nie­dzie­lę mie­sią­ca pod­czas mszy świę­tej o 13:00.

Kur­sy przed­mał­żeń­skie odby­wa­ją się w wie­lu para­fiach. Szcze­gól­nie jed­nak pole­ca­my Kurs na miłość pro­wa­dzo­ny przez ks. Jac­ka Strycz­ka, domi­ni­kań­skie Kur­sy dla narze­czo­nych oraz kur­sy w innych para­fiach naszej Archidiecezji.

Chrzest­nym może być oso­ba wie­rząca, prak­ty­ku­jąca i bierzmowana.

– pozwo­le­nie z para­fii zamieszkania
– metry­ka uro­dze­nia dziec­ka z USC
– wypis z Księ­gi Ślu­bów (w przy­padku bra­ku ślu­bu wyma­ga się aktów uro­dze­nia rodzi­ców z USC)
– zaświad­cze­nia rodzi­ców chrzest­nych z para­fii zamieszkania
– bia­ła szatka
– świeca

W spra­wach doty­czą­cych chrztu nale­ży się udać do kan­ce­la­rii para­fial­nej. Chęć ochrzcze­nia dziec­ka zgła­szają rodzi­ce (przy­naj­mniej jeden z rodzi­ców musi wyra­zić zgo­dę na chrzest dziecka).

Świad­kiem bierz­mo­wa­nia może być oso­ba wie­rząca i prak­ty­ku­jąca, któ­ra przy­jęła już sakra­ment bierzmowania.

Warun­ki, jakim powi­nien odpo­wia­dać świa­dek bierz­mo­wa­nia (na pod­sta­wie Kodek­su Pra­wa Kano­nicz­ne­go) [por. kan. 893]:

Jest wyzna­czo­ny przez przyj­mu­ją­ce­go bierz­mo­wa­nie albo przez jego rodzi­ców, albo przez tego, kto ich zastę­pu­je, a gdy tych nie ma, przez pro­bosz­cza lub sza­fa­rza bierz­mo­wa­nia, i posia­da wyma­ga­ne do tego kwa­li­fi­ka­cje oraz inten­cję peł­nie­nia tego zadania.

Ukoń­czył 16 lat, chy­ba że biskup die­ce­zjal­ny okre­ślił inny wiek albo pro­boszcz lub sza­farz jest zda­nia, że słusz­na przy­czy­na zale­ca dopusz­cze­nie wyjątku.

Jest kato­li­kiem, bierz­mo­wa­nym i przy­jął już sakra­ment Naj­święt­szej Eucha­ry­stii oraz pro­wa­dzi życie zgod­ne z wia­rą i odpo­wia­da­ją­ce funk­cji, jaką ma pełnić.

Jest wol­ny od jakiej­kol­wiek kary kano­nicz­nej, zgod­nie z pra­wem wymie­rzo­nej lub deklarowanej.

Nie jest ojcem lub mat­ką przyj­mu­ją­ce­go bierz­mo­wa­nie, może być współmałżonkiem.

Ponie­waż przyj­mu­ją­cy bierz­mo­wa­nie wybie­ra sobie tyl­ko jed­ne­go świad­ka, nie może nim zostać wyznaw­ca nie­ka­to­lic­kiej wspól­no­ty kościel­nej (KPK 874).

Zale­ca się, by chrzest­ny był świad­kiem bierzmowania.

Pierw­szym warun­kiem przy­ję­cia bierz­mo­wa­nia jest w peł­ni świa­doma, oso­bi­sta decy­zja. Sakra­ment bierz­mo­wa­nia sta­nowi przej­ście w wia­rę doj­rzałą, dla­tego może do nie­go przy­stą­pić oso­ba, któ­ra pra­gnie roz­wi­jać w sobie chrze­ści­jań­skie war­to­ści i powie­rzyć swo­je życie Bogu.

Do sakra­mentu bierz­mo­wa­nia może przy­stą­pić oso­ba ochrzczo­na i znaj­du­jąca się w sta­nie łaski uświęcającej.

Sta­ły spo­wied­nik może zna­czą­co pomóc w roz­wo­ju ducho­wym. Nie jest on żad­nym obo­wiąz­kiem. Jeśli jed­nak bar­dzo chcesz pra­co­wać nad sobą i zmie­niać się na lep­sze, sta­ły spo­wied­nik może zna­czą­co w tym pomóc, gdyż zna Cię dobrze i łatwiej jest mu Cie­bie zrozumieć.

Według pra­wa kano­nicz­nego kato­lik powi­nien spo­wia­dać się przy­naj­mniej raz w roku. War­to jed­nak spo­wia­dać się czę­ściej, naj­le­piej regu­lar­nie, na przy­kład co mie­siąc. Czę­sta i regu­larna spo­wiedź poma­ga roz­wi­jać się ducho­wo. W przy­padku popeł­nie­nia grze­chu cięż­kiego zale­ca się jak naj­szyb­sze sko­rzy­sta­nie z sakra­mentu pojednania.

Spo­wiedź ma na celu pojed­na­nie z Bogiem i Kościo­łem, a tak­że ma pro­wa­dzić do nawró­ce­nia. Nie tyl­ko oczysz­cza z grze­chów, ale też poma­ga w codzien­nych sta­ra­niach czy­nie­nia dobra i wal­ki z wła­snymi słabościami.

Tra­dy­cyj­nie zama­wia­niu mszy świę­tej towa­rzy­szy ofia­ra pie­nięż­na, któ­ra prze­zna­czo­na jest na potrze­by utrzy­ma­nia para­fii i rezy­du­ją­cych w niej księ­ży. Kwo­ta skła­da­nej ofia­ry zale­ży wyłącz­nie od woli i moż­li­wo­ści finan­so­wych oso­by zama­wia­ją­cej mszę.

Moż­na się modlić za wszyst­kich ludzi żywych i umar­łych w sto­sow­nych inten­cjach. Inten­cje mszal­ne moż­na podzie­lić na bła­gal­ne (np. proś­ba o uda­ną ope­ra­cję, roz­wią­za­nie trud­nej sytu­acji życio­wej) i dzięk­czyn­ne (np. za wyle­cze­nie z cho­ro­by, jubi­le­usz mał­żeń­stwa). Naj­czę­ściej msze zama­wia­ne są za rodzi­nę i bli­skich zmar­łych. Ist­nie­ją też inten­cje ogól­ne – np. o pokój na świe­cie, za ojczy­znę, za wszyst­kich cho­rych i cierpiących.

Pod­czas każ­dej mszy świę­tej zgro­ma­dze­nie litur­gicz­ne modli się w wybra­nych inten­cjach. Zama­wia­nie mszy świę­tej jest więc wyra­zem poszu­ki­wa­nia Bożej pomo­cy i ducho­we­go wspar­cia wspól­no­ty kościel­nej lub spo­so­bem wyra­że­nia dzięk­czy­nie­nia za otrzy­ma­ne łaski.

W Bazy­li­ce Mariac­kiej moż­na zamó­wić nastę­pu­ją­ce rodza­je intencji:
· indy­wi­du­al­ne – msza odpra­wia­na będzie w jed­nej intencji,
· zbio­ro­we – msza odpra­wia­na będzie w kil­ku intencjach,
· nowen­no­we – inten­cja zosta­nie odczy­ta­na pod­czas nowenny.

W tym celu nale­ży udać się do zakry­stii, gdzie dyżu­ru­ją­ca sio­stra pomo­że w wybra­niu ter­mi­nu. Chcąc zamó­wić mszę w kon­kret­nym ter­mi­nie (np. w związ­ku z rodzin­ną rocz­ni­cą, uro­dzi­na­mi itd.), war­to sta­rać się o to z odpo­wied­nim wyprzedzeniem. 

W Koście­le rzym­sko­ka­to­lic­kim bierz­mo­wa­nie odgry­wa rolę wyzna­nia wia­ry, nie­ja­ko świa­do­me­go, bo doko­ny­wa­ne­go w wie­ku doro­słym (lub zbli­żo­nym do doro­sło­ści). Inny­mi nazwa­mi sakra­men­tu bierz­mo­wa­nia są: sakra­ment doj­rza­ło­ści chrze­ści­jań­skiej, sakra­ment umoc­nie­nia w wie­rze oraz sakra­ment dopełnienia.