0:00/ 0:00

Zeskanuj, aby wesprzeć Bazylikę

spark-qr mobile
POKAŻ MNIEJ

Przekaż ofiarę dla Bazyliki Mariackiej
w Krakowie z użyciem aplikacji Spark

Nie masz aplikacji? Wejdź na spark.pl
ZAMKNIJ

Przekaż ofiarę dla Bazyliki Mariackiej
w Krakowie z użyciem aplikacji Spark

Przejdź

lub na 70 1240 1431 1111 0000 1045 5360 (numer konta parafii)

Aplikacja dostępna dla platformy

Historia bazyliki

Bazylika Mariacka to najważniejszy po katedrze wawelskiej kościół Krakowa.

Bazy­li­kę Mariac­ką zaczę­to wzno­sić pod koniec XIII w. na fun­da­men­tach wcze­śniej­sze­go kościo­ła romań­skie­go. Nowa świą­ty­nia zosta­ła kon­se­kro­wa­na ok. 1320 roku. Przez kolej­ne stu­le­cia kościół był wie­lo­krot­nie prze­bu­do­wy­wa­ny, zmia­nom pod­le­ga­ły zarów­no bry­ła, jak i wnętrze.

079-2

W dru­giej poło­wie XIV w. powsta­ło wydłu­żo­ne jed­no­na­wo­we pre­zbi­te­rium przy­kry­te skle­pie­niem gwiaź­dzi­stym. Świa­tło wpa­da do wnę­trze przez wyso­kie okna z witra­ża­mi. Śre­dnio­wiecz­ne witra­że zacho­wa­ły się tyl­ko w trzech oknach; pozo­sta­łe pocho­dzą z XIX w., a wyko­na­ne zosta­ły m.in. przez Sta­ni­sła­wa Wyspiań­skie­go i Józe­fa Mehoffera.

3

Po obu stro­nach pre­zbi­te­rium usta­wio­no w XVI w. nakry­te bal­da­chi­ma­mi stal­le, do któ­rych wiek póź­niej doda­no pła­sko­rzeź­bio­ne zaplec­ki ze sce­na­mi z życia Chry­stu­sa i Maryi.

038-2

Lata 1477–1489 przy­nio­sły świą­ty­ni ołtarz głów­ny dłu­ta Wita Stwo­sza, uwa­ża­ny za arcy­dzie­ło rzeź­biar­skie póź­ne­go gotyku.

086-2

Pod koniec XIV stu­le­cia kościół przy­brał for­mę bazy­li­ki z nawą głów­ną wyż­szą od naw bocz­nych, a kor­pus przy­kry­to skle­pie­niem krzyżowo-żebrowym.

7

Wie­ża pół­noc­na zosta­ła pod­wyż­szo­na i przy­sto­so­wa­na do peł­nie­nia funk­cji straż­ni­cy miej­skiej. W 1478 roku Maciej Heringk nakrył wie­żę cha­rak­te­ry­stycz­nym wie­lo­bocz­nym heł­mem, któ­ry w 1666 roku został ozdo­bio­ny zło­co­ną koro­ną maryjną.

1

XVIII w. przy­niósł decy­zję o wpro­wa­dze­niu do wnę­trza kościo­ła este­ty­ki baro­ko­wej. Pra­ca­mi kie­ro­wał Fran­ci­szek Pla­ci­di. To jego autor­stwa jest pro­wa­dzą­ca do kościo­ła baro­ko­wa kruch­ta wybu­do­wa­na w poło­wie XVIII w. Jej wie­lo­bocz­na for­ma archi­tek­to­nicz­na zwień­czo­na ażu­ro­wą wie­życz­ką naśla­du­je kapli­cę Gro­bu Pań­skie­go w Jero­zo­li­mie. Drew­nia­ne drzwi do kruch­ty zdo­bią rzeź­bio­ne gło­wy pro­ro­ków, apo­sto­łów i pol­skich świę­tych wyko­na­ne w 1929 roku przez Karo­la Hukana.

W 1795 roku zli­kwi­do­wa­no przy­ko­ściel­ny cmen­tarz, a pozy­ska­ny w ten spo­sób teren od tej pory zna­ny jest jako Plac Mariac­ki. Część epi­ta­fiów z tere­nu cmen­ta­rza zosta­ła wmu­ro­wa­na w ścia­ny kościoła.

071-2

Pod kie­run­kiem Tade­usza Stry­jeń­skie­go prze­pro­wa­dzo­no u schył­ku XIX w. kom­plek­so­wą restau­ra­cję świą­ty­ni. Kościół Mariac­ki zyskał wte­dy m.in. nową deko­ra­cję malar­ską pro­jek­tu Jana Matej­ki, przy wyko­na­niu któ­rej pra­co­wa­li m.in. Sta­ni­sław Wyspiań­ski i Józef Mehof­fer. Skle­pie­nie imi­tu­je gwiaź­dzi­ste nie­bo, a ścia­ny pokry­te są malo­wi­dła­mi z moty­wa­mi orna­men­tal­ny­mi, heral­dycz­ny­mi, tek­sta­mi modlitw maryj­nych i posta­cia­mi anio­łów gra­ją­cych na instru­men­tach lub trzy­ma­ją­cych ban­de­ro­le z tek­stem Lita­nii Loretańskiej.

Wir­tu­al­ny spa­cer po bazylice