Bogu dzię­ku­je­my za życie zmar­łe­go 27 grud­nia br. księ­dza bisku­pa Tade­usza Pie­ron­ka, a tak­że za wszyst­kie cele­bry w koście­le Mariac­kim, zwłasz­cza za licz­ne bło­go­sła­wień­stwa ślu­bów krakowian. 

Ks. bp Tade­usz Pie­ro­nek uro­dził się 24 paź­dzier­ni­ka 1934 w Radzie­cho­wach na Żywiec­czyź­nie. W 1951 roku wstą­pił do Metro­po­li­tal­ne­go Wyż­sze­go Semi­na­rium Duchow­ne­go w Kra­ko­wie. W 1954 ukoń­czył stu­dia na Wydzia­le Teo­lo­gicz­nym Uni­wer­sy­te­tu Jagiel­loń­skie­go. Świę­ce­nie kapłań­skie przy­jął 26 paź­dzier­ni­ka 1957 roku w koście­le św. Micha­ła z rąk abpa Euge­niu­sza Bazia­ka. W 1958 pra­co­wał jako wika­riusz w para­fii Opatrz­no­ści Bożej w Bielsku-Białej.

W 1960 roku uzy­skał sto­pień dok­to­ra na pod­sta­wie pra­cy „Orga­ni­za­cja praw­na kapi­tu­ły kole­gia­ty św. Anny w Kra­ko­wie”. Przez rok był nota­riu­szem w Kurii Metro­po­li­tal­nej w Kra­ko­wie. W latach 1961–1965 kon­ty­nu­ował stu­dia na Wydzia­le Pra­wa Cywil­ne­go Papie­skie­go Uni­wer­sy­te­tu Late­rań­skie­go w Rzy­mie. W mię­dzy­cza­sie odbył 3‑letnie Stu­dium Roty Rzym­skiej. W latach 1965–1967 pro­wa­dził wykła­dy z pra­wa kano­nicz­ne­go i był pre­fek­tem w Metro­po­li­tal­nym Wyż­szym Semi­na­rium Duchow­nym w Kra­ko­wie. W 1965 pod­jął wykła­dy i semi­na­rium z pra­wa kano­nicz­ne­go na Papie­skim Wydzia­le Teo­lo­gicz­nym w Kra­ko­wie i wszedł w skład Pol­skie­go Towa­rzy­stwa Teo­lo­gicz­ne­go, gdzie przez dwa lata peł­nił funk­cję sekre­ta­rza gene­ral­ne­go. Habi­li­ta­cję otrzy­mał w 1975 na Aka­de­mii Teo­lo­gii Kato­lic­kiej w War­sza­wie. W latach 1974–1980 spra­wo­wał urząd pro­dzie­ka­na Papie­skie­go Wydzia­łu Teo­lo­gicz­ne­go w Kra­ko­wie, W 1987 uzy­skał tytuł nauko­wy pro­fe­so­ra nad­zwy­czaj­ne­go nauk praw­nych. W latach 1998–2004 był rek­to­rem Papie­skiej Aka­de­mii Teo­lo­gicz­nej w Kra­ko­wie (obec­ne­go Uni­wer­sy­te­tu Papie­skie­go Jana Paw­ła II).

W 1979 otrzy­mał god­ność kape­la­na hono­ro­we­go Jego Świą­to­bli­wo­ści. Od 1990 brał udział w roz­mo­wach dyplo­ma­tycz­nych z rzą­dem RP w spra­wie zawar­cia kon­kor­da­tu.  25 mar­ca 1992  Jan Paweł II mia­no­wał go bisku­pem pomoc­ni­czym nowo utwo­rzo­nej die­ce­zji sosno­wiec­kiej. Świę­ce­nia bisku­pie otrzy­mał 26 kwiet­nia 1992 w Bazy­li­ce św. Pio­tra w Rzy­mie. Jako dewi­zę bisku­pią przy­jął sło­wa „In veri­ta­te” (W praw­dzie). W 1998 roku został rezy­den­tem archi­die­ce­zji kra­kow­skiej, gdzie objął funk­cję dele­ga­ta Arcy­bi­sku­pa Metro­po­li­ty Kra­kow­skie­go do spraw nauki i kul­tu­ry. W 2005 został mia­no­wa­ny kano­ni­kiem Kapi­tu­ły Metro­po­li­tal­nej na Wawelu.

Został odzna­czo­ny m.in. Krzy­żem Wiel­kim Orde­ru Odro­dze­nia Pol­ski, Meda­lem Świę­te­go Jerze­go „Tygo­dni­ka Powszech­ne­go”, Pol­ską Nagro­dę Euro­pej­ską Pol­skiej Fun­da­cji im. Rober­ta Schu­ma­na czy Lau­rem Kra­ko­wa XXI wieku.

Zmarł 27 grud­nia 2018 r. w swo­im miesz­ka­niu na Wawelu.