W tym roku przy­pa­da pięć­dzie­sią­ta rocz­ni­ca koro­na­cji mariac­kie­go wize­run­ku Mat­ki Bożej Czę­sto­chow­skiej. To dla Para­fii i dla Mia­sta waż­ne świę­to ze wzglę­du na szcze­gól­ny kult jakim kra­ko­wia­nie ota­cza­ją naj­star­szą kopię obra­zu Jasno­gór­skie­go. Dla­te­go też w Uro­czy­stość Naj­święt­sze­go Cia­ła i Krwi Chry­stu­sa na zakoń­cze­nie pro­ce­sji zosta­nie odpra­wio­na Msza św. przed bazy­li­ką Mariac­ką, pod­czas któ­rej nastą­pi uczcze­nie wize­run­ku Kró­lo­wej Kra­ko­wa przez Ducho­wień­stwo i Krakowian.

 Koro­na­cja mariac­kie­go wize­run­ku Mat­ki Bożej Czę­sto­chow­skiej odby­ła się 15 grud­nia 1968 roku. Jak przy­sta­ło na wyda­rze­nie wie­ko­pom­ne, świę­to mia­ło swo­ich wiel­kich mode­ra­to­rów. Wśród nich, już na począt­ku swo­ją rolę ode­grał Metro­po­li­ta Kra­kow­ski Kar­dy­nał Karol Woj­ty­ła. Wraz z proś­bą do Kapi­tu­ły Patriar­chal­nej Bazy­li­ki Księ­cia Apo­sto­łów w Rzy­mie, wład­nej udzie­lać papie­skich koron, łączył takie sło­wa: Moż­na się ośmie­lić na wypo­wie­dze­nie twier­dze­nia, że poza Czę­sto­cho­wą, w żad­nym mie­ście na tere­nie Pol­ski w jej obec­nych gra­ni­cach, za wyjąt­kiem może tyl­ko poznań­skiej kole­gia­ty, nie ma tak ota­cza­ne­go czcią i miło­ścią obra­zu, jak wize­ru­nek Mat­ki Bożej Czę­sto­chow­skiej, umiesz­czo­ny w Kapli­cy Salo­mo­now­skiej w Krakowie. 

Pozy­tyw­na odpo­wiedź udzie­lo­na 17 mar­ca roku 1968 otwo­rzy­ła dro­gę do przy­go­to­wa­nia nie­zwy­kłe­go cza­su świę­ta. 15 sierp­nia roku 1967, w uro­czy­stość Wnie­bo­wzię­cia NMP w Bazy­li­ce Mariac­kiej, pod­czas uro­czy­stej sumy odpu­sto­wej Ksiądz Kar­dy­nał Metro­po­li­ta wygło­sił kaza­nie, w któ­rym ogło­sił zbli­ża­ją­ce się Nawie­dze­nie Mat­ki Bożej w Archi­die­ce­zji Kra­kow­skiej i w któ­rym nakre­ślił głów­ne myśli teo­lo­gicz­ne i dusz­pa­ster­skie, jakie wią­za­ły się z tym wydarzeniem.

Trzy­dnio­wy pro­gram Mariac­kich uro­czy­sto­ści od dnia 12 do 15 grud­nia obej­mo­wał nabo­żeń­stwa i hołd Mat­ce Bożej ze stro­ny wspól­no­ty mariac­kiej, hołd kościo­łów z tere­nu para­fii, hoł­dy wszyst­kich rodzin zakon­nych mia­sta Kra­ko­wa, hoł­dy sta­nów i grup.

Przy­szła do swo­je­go kościo­ła, do swo­je­go kró­lew­skie­go tro­nu. Prze­cież w tym koście­le Mariac­kim ojco­wie nasi – Kra­ków – odwiecz­ny Kra­ków zgro­ma­dził wszyst­ko co miał naj­pięk­niej­sze­go. I dla­te­go z tego kościo­ła uczy­nił naj­pięk­niej­szą Naro­du Pol­skie­go skarb­ni­cę. I zło­żył ją synow­skim gestem u stóp Mat­ki Bożej – mówił wów­czas pro­boszcz mariac­ki ksiądz Teo­fil Kurow­ski, a pry­mas Pol­ski – kar­dy­nał Ste­fan Wyszyń­ski pod­czas kaza­nia doda­wał: Przy­sia­dła sobie tutaj, w przed­sion­ku Bazy­li­ki Mariac­kiej, zawsze cicha, spo­koj­na, dys­kret­na, macie­rzyń­ska. Niko­mu tu nie prze­szka­dza­ła, każ­de­mu poma­ga­ła. Gdy­by nie to, nie doszło­by do takie­go zry­wu chwa­ły i uwiel­bie­nia, jaki nas tu dziś trzy­ma, tak, iż ani ta, ani żad­na w Pol­sce świą­ty­nia nie była­by zdol­na pomie­ścić tłu­mów, któ­re przy­szły, aby wołać do Niej: Tyś chwa­łą Izra­ela, Tyś ozdo­bą nasze­go Ludu, Tyś obro­ną naszą, daną nam – jak mówi litur­gia – ku obro­nie Naro­du Polskiego.

Para­fia Mariac­ka chce przy­go­to­wać się do uro­czy­sto­ści z gor­li­wo­ścią i wdzięcz­no­ścią nie mniej­szą niż ta, któ­ra towa­rzy­szy­ła świad­kom koro­na­cji z 15 grud­nia roku 1968.

Publi­ka­cja jubileuszowa