Dzięk­czy­nie­nie i pod­su­mo­wa­nie roku w bazy­li­ce Mariac­kiej w Kra­ko­wie — 31 grud­nia AD 2019

Dro­dzy Przy­ja­cie­le kościo­ła Mariac­kie­go w Krakowie!

Przy świę­tym papie­żu Syl­we­strze czy­ni­my dzięk­czy­nie­nie Bogu za cały rok 2019. W tym roku do wie­lu powo­dów dzięk­czy­nie­nia doszedł dla nas sym­bo­licz­ny, ale jak­że real­ny znak obec­no­ści Bożej wpo­śród nas: dzwon św. Józe­fa z Naza­re­tu. Jego donio­sły dźwięk już od jutra, każ­de­go dnia, po hej­na­le w połu­dnie, o 12:04 będzie przy­po­mi­nał dźwięcz­nie o Bogu kra­ko­wia­nom i przy­by­szom. Dzwon zabrzmi po raz pierw­szy jutro, ponie­waż rok 2020 będzie 700-set­nym od poświę­ce­nia tego, gotyc­kie­go kościo­ła Mariac­kie­go, zbu­do­wa­ne­go na fun­da­men­tach pier­wot­nej świą­ty­ni w roku 1320. Dla­te­go dzię­ku­je­my Ci Boże za ten cały czas i za dono­śny znak bło­go­sła­wień­stwa dla Para­fii Pan­ny Maryi i Krakowa!

Dzię­ku­je­my Ci, Panie Boże za wszyst­kie łaski otrzy­ma­ne w tym świę­tym miej­scu w sakra­men­tach i na modli­twie. Ileż tysię­cy ludzi „pod naszy­mi dzwo­na­mi” odmó­wi­ło mariac­ką zdro­waś­kę i przy­stą­pi­ło do sakra­men­tów pojed­na­nia, Eucha­ry­stii, ile dzie­sią­tek wier­nych otrzy­ma­ło chrzest świę­ty, bierz­mo­wa­nie, przy­stą­pi­ło do sakra­men­tal­ne­go mał­żeń­stwa czy sakra­men­tu cho­rych w tej­że mariac­kiej para­fii? Iluż wyszło stąd nawró­co­nych, podźwi­gnię­tych łaską ku niebu?

Dla­te­go dzię­ku­ję księ­żom i peni­ten­cja­rzom mariac­kim, w tym ks. Infu­ła­to­wi Bro­ni­sła­wo­wi, 51 lat od pierw­szej nomi­na­cji do naszej para­fii, ks. pra­ła­to­wi dok­to­ro­wi Jano­wi w 48 roku wier­nej służ­by w mariac­kim koście­le, dzię­ku­je­my ks. pra­ła­to­wi Jac­ko­wi za ponad 27 lat odda­nia kon­fe­sjo­na­ło­wi mariac­kie­mu i ks. kano­ni­ko­wi Sta­ni­sła­wo­wi za pra­wie 25 lat służ­by w tej świą­ty­ni. Dzię­ku­je­my para­fial­nie rów­nież ks. kano­ni­ko­wi Anto­nie­mu Okrze­si­ko­wi, eme­ry­to­wa­ne­mu rek­to­ro­wi kościo­ła św. Woj­cie­cha na Ryn­ku, któ­ry po latach dusz­pa­ster­stwa w samym ser­cu Kra­ko­wa prze­niósł się do domu księ­ży cho­rych. Pamię­taj­my o nim szcze­gól­nie w dzi­siej­szej modli­twie. Sio­strom Sera­fit­kom, sio­strom Duchacz­kom, oraz innym duchow­nym i oso­bom kon­se­kro­wa­nym z tere­nu para­fii skła­dam podzię­kę za pod­trzy­my­wa­nie ewan­ge­licz­ne­go dzie­dzic­twa. Wyra­zy uzna­nia prze­ka­zu­ję pra­cow­ni­kom świec­kim, radzie para­fial­nej, wolon­ta­riu­szom, wspól­no­tom i ruchom za waszą misję i nie­rzad­ko ofia­ro­wa­ny czas. Nie­wi­dzial­ny kapi­tał ducho­wy spra­wia, że tyl­ko Bóg zna praw­dzi­wą war­tość wasze­go odda­nia dla ewan­ge­li­za­cji ludzi!

Moi dro­dzy, ceń­my sobie każ­dy dzień służ­by w tym wybra­nym miej­scu, nazna­czo­nym opie­ką pol­skich kró­lów, mece­na­tem miesz­czan i modli­twa­mi świę­tych! Niech ado­ra­cje, śpie­wy, modli­twy nasze i wspól­not mariac­kich wytwa­rza­ją kli­mat ducho­wy na tej poświę­co­nej przed wie­ka­mi zie­mi. Pamię­taj­my, że w myśl tytu­łu tego­rocz­nych reko­lek­cji wiel­ko­post­nych domi­ni­ka­ni­na Sta­ni­sła­wa Nowa­ka naszym zada­niem jest „reani­ma­cja zra­nio­ne­go świa­ta”. Spra­wo­wa­ne sakra­men­ty, ducho­we ćwi­cze­nia, litur­gia godzin, modli­twy, śpie­wy chó­rów, scho­li, orga­ni­stów, pra­ce zakry­stii i tury­sty­ki, obo­wiąz­ki gra­fi­ko­we kapła­nów mają skut­ko­wać odda­niem Bogu. Chrze­ści­jań­stwo ma dźwię­czeć wia­rą w naszych ser­cach i nada­wać rytm życiu jak nowy dzwon. Inny styl nasze­go życia był­by tyl­ko fał­szy­wym dźwię­kiem, anty­świa­dec­twem, któ­re nie pro­wa­dzi do Jezu­sa, ale na manow­ce historii.

Na zakoń­cze­nie roku podej­mu­je­my się róż­nych sta­ty­styk, bynaj­mniej nie po to, aby zamknąć je na głu­cho w księ­gach. Licz­by te sym­bo­li­zu­ją zale­d­wie nie­wi­dzial­ne śla­dy łaski Pana. To Jemu, Panu dzie­jów i cza­su te sta­ty­sty­ki prze­cież odda­je­my. W para­fii Mariac­kiej uczest­ni­czy w sta­ty­stycz­ną nie­dzie­lę 12 tysię­cy osób (domi­ni­can­tes), a pra­wie 5 tysię­cy przyj­mu­je Komu­nię św. (com­mu­ni­can­tes). Infor­ma­cja doty­czy zespo­łu kościo­łów poło­żo­nych w naszej para­fii, dla­te­go licz­ba modlą­cych się u nas jest wie­lo­krot­nie więk­sza od sta­łych miesz­kań­ców parafii.

Bogu niech będą dzię­ki, za to, że w samej bazy­li­ce w nie­dzie­lę we Mszy św. uczest­ni­czy śred­nio 3.200 kato­li­ków, a pra­wie 40% z nich przy­stę­pu­je do Komu­nii św. W 2019 roku u nas byli­śmy sza­fa­rza­mi 90 sakra­men­tów chrztu, ogó­łem w całej para­fii udzie­lo­no ich 204, jed­nak­że dzie­ci pocho­dzą­cych z samej para­fii ochrzczo­no 4‑oro, a zmar­łych ode­szło do wiecz­no­ści 14. Do I Komu­nii św. przy­stą­pi­ło w maju br. 10 dzie­ci. Na tere­nie para­fii licząc łącz­nie z inny­mi ośrod­ka­mi, w tym kate­chu­me­nal­ny­mi, po raz pierw­szy do Komu­nii przy­stą­pi­ło 15-ro osób. Samych kon­wer­sji na kato­li­cyzm było sześć. Bierz­mo­wa­nych – z uwa­gi na comie­sięcz­ne bierz­mo­wa­nie dla doro­słych – było w naszym koście­le aż 517. W innych kościo­łach na tere­nie para­fii udzie­lo­no 83 sakra­men­tów bierz­mo­wa­nia. W samej bazy­li­ce pobło­go­sła­wio­no 11 nowych mał­żeństw sakra­men­tal­nych: licz­ba nie­du­ża z uwa­gi na remon­to­we warun­ki w pre­zbi­te­rium. Cie­szy­my się, że wszyst­kich ślu­bów kościel­nych w kościo­łach z tere­nu para­fii odby­ło się 88. Zna­my rów­nież licz­bę udzie­lo­nych w cią­gu całe­go roku Komu­nii świę­tych z nasze­go kościo­ła. Było ich ponad 218 tysię­cy. Księ­ży gości z kra­ju i zagra­ni­cy korzy­sta­ją­cych z cele­bry odno­to­wa­no w księ­dze 470. O modli­twach w naszej bazy­li­ce niech też zaświad­czy inna licz­ba: jak infor­mu­je zakry­stia świe­czek wotyw­nych zuży­to w cza­sie upły­wa­ją­ce­go roku aż 350 tysięcy.

Rado­sne­go daw­cę miłu­je Bóg (2 Kor 9, 6–7), dla­te­go wzo­rem poko­leń wie­rzą­cych na co dzień ota­cza­my jako wspól­no­ta tro­ską potrze­bu­ją­cych, chlu­bi­my się kwe­sta­mi, pusz­ką św. Anto­nie­go i zbiór­ka­mi dla ubo­gich. Akcją pacz­ko­wą obej­mu­je­my ponad 200 osób, w tym cho­rych i więź­niów. Odwie­dza­my rów­nież 30 cho­rych nie­wy­cho­dzą­cych z domu. Wspo­ma­ga­my tak­że semi­na­rium duchow­ne, uni­wer­sy­tec­kie kon­fe­ren­cje i stu­den­tów. Dzię­ku­je­my Bogu za bar­dzo aktyw­ny i zna­czą­cy ducho­wo udział para­fii w pro­jek­cie papie­skim 3. Świa­to­we­go Dnia Ubo­gich, któ­ry odbył się w listo­pa­dzie br. pod myślą prze­wod­nią z Psal­mu 9 „Ufność nie­szczę­śli­wych nigdy ich nie zawie­dzie”. Tysią­ce wyda­nych posił­ków, roz­mów i spo­tkań w namio­cie na Małym Ryn­ku, modli­twy i nauki reko­lek­cyj­ne budzi­ły u ludzi będą­cych w potrze­bie nadzie­ję, że na co dzień nie pozo­sta­ną sami. Prze­ka­zu­je­my jed­no­cze­śnie odręb­ne ofia­ry na potrze­by Muzeum Archi­die­ce­zjal­ne­go im. Kard. Karo­la Woj­ty­ły, Fun­da­cji Pan­te­on Naro­do­wy oraz roz­wi­ja­ją­cych się para­fii kra­kow­skich: MB Kró­lo­wej Pol­ski, św. Jac­ka, św. Anto­nie­go z Padwy, św. Kin­gi, św. Bra­ta Alber­ta.

Odno­tuj­my rów­nież przed Panem, któ­ry pomna­ża czas, kon­ty­nu­ację prac badaw­czo-kon­ser­wa­tor­skich m.in. przy Wiel­kim Ołta­rzu Mariac­kim. Rusz­to­wa­nia przy­sło­ni­ły co praw­da polip­tyk, ale pre­zbi­te­rium przy­ozdo­bio­ne figu­ra­mi świę­tych oraz pła­sko­rzeź­ba­mi jest użyt­ko­wa­ne dla litur­gii. Uni­kal­nym stał się widok kon­ser­wa­to­rów krzą­ta­ją­cych się pra­wie na co dzień przy widocz­nej czę­ści Ołta­rza Wiel­kie­go. Ufa­my, że w następ­ne świę­ta Boże­go Naro­dze­nia odsło­ni się nam już peł­ne pięk­no dzie­ła mistrza Wita Stwo­sza z Norym­ber­gi zbu­do­wa­ne przed wie­ka­mi dla kul­tu Boże­go i roz­pa­mię­ty­wa­nia tajem­nic życia Pana Jezu­sa i Jego Mat­ki. Współ­pra­cu­je­my w tym dzie­le i w wie­lu innych ze Spo­łecz­nym Komi­te­tem Odno­wy Zabyt­ków Kra­ko­wa, Naro­do­wym Fun­du­szem Rewa­lo­ry­za­cji Zabyt­ków Kra­ko­wa, Mini­ster­stwem Kul­tu­ry i Dzie­dzic­twa Naro­do­we­go oraz Urzę­dem Mia­sta Kra­ko­wa, Fun­da­cją Tau­ron, Spół­ką Comarch SA.

Uda­ło się nam m.in. zakoń­czyć kil­ku­let­ni remont ster­czyn przy pod­po­rach gotyc­kich bazy­li­ki oraz kon­ser­wa­cję nie­zwy­kle cen­ne­go i omo­dlo­ne­go w cza­sie moro­we­go powie­trza obra­zu Mat­ki Bożej Łaska­wej. Ten cudow­ny wize­ru­nek pocho­dzą­cy z XVIII wie­ku zawisł ponow­nie na pół­noc­nej ścia­nie bazy­li­ki. Nie zapo­mnij­my o choć­by wes­tchnie­niu  modli­tew­nym, kie­dy prze­cho­dzi­my obok nie­go na prze­ciw­ko ul. Flo­riań­skiej. Chlu­bą naszej bazy­li­ki jest rów­nież nowo otwar­ta, w maju br. pra­cow­nia kon­ser­wa­tor­ska obra­zów z peł­nym pro­fe­sjo­nal­nym wypo­sa­że­niem i zabez­pie­cza­niem antyw­ła­ma­nio­wym. Pani dr Alek­san­drze Holi i pani kon­ser­wa­tor zbio­rów Mariac­kich Kata­rzy­nie Paku­le-Major dzię­ku­je­my ser­decz­nie za wiel­ki oso­bi­sty wkład w to dzieło.

Dzię­kuj­my Bogu rów­nież, za warsz­ta­ty austriac­kie­go Schwa­rzach, któ­re pra­cu­ją dla nas już kolej­ne mie­sią­ce w dzie­le napra­wy instru­men­ta­rium orga­no­we­go. Fir­ma Rie­ger Orgel­bau zapo­wia­da bar­dzo pra­co­wi­ty rok 2020 w naszym wnę­trzu. Jej mistrzo­wie pla­nu­ją mon­taż i stro­je­nie głów­ne­go 62-gło­so­we­go instru­men­tu. W tym miej­scu dzię­ku­ję za ufun­do­wa­nie pisz­cza­łek gło­su pro­spek­to­we­go m.in. prof. Janu­szo­wi Fili­pia­ko­wi z rodzi­ną, ks. inf. Bro­ni­sła­wo­wi Fide­lu­so­wi, ks. pra­ła­to­wi Jac­ko­wi Żur­ko­wi, Kra­kow­skiej Kon­gre­ga­cji Kupiec­kiej, Oslo Phil­har­mo­nic Cho­ir (Nor­we­gia), nasze­mu chó­ro­wi „Hasło”, Fir­mie Artim, Fun­da­cji Rodzi­ny Enge­lów, Alek­san­dro­wi Guzi­ko­wi, Gior­gio Laz­za­rie­mu, Kata­rzy­nie Kło­buch, Zbi­gnie­wo­wi Enge­lo­wi z rodzi­ną, Agniesz­ce Dudzie, Józe­fo­wi Spi­sza­ko­wi, Tim i Pat van Dohlen (Texas, USA), Tere­sie i Sta­ni­sła­wo­wi Rasiom, Toma­szo­wi Rasio­wi, Pio­tro­wi i Hali­nie Olszow­skim, Jano­wi Rumia­no­wi z rodzi­ną, Wal­de­ma­ro­wi Kawu­li, Wło­dzi­mie­rzo­wi Drab­czyń­skie­mu, Andrze­jo­wi Boch­nia­ko­wi, Micha­ło­wi Pro­bie­rzo­wi, Gra­ży­nie i Krzysz­to­fo­wi Mikla­szew­skim, Marii i Fran­cisz­ko­wi Ser­wat­kom, Jerze­mu Mikuś­kie­wi­czo­wi z rodzi­ną, Bar­ba­rze Libe­rek z rodzi­ną, Mar­ci­no­wi Kuso­wi z rodzi­ną. Vivant sequ­en­tes! Rodzi­nie Fronc i spół­ce Comarch ser­decz­nie dzię­ku­je­my rów­nież za wspie­ra­nie żywot­no­ści muzy­ki sakral­nej i Mariac­kie­go Festi­wa­lu Organowego.

Nasza admi­ni­stra­cja jed­no­cze­śnie infor­mu­je, że para­fia regu­lu­je swo­je zobo­wią­za­nia na bie­żą­co i nie posia­da dłu­gów. Dzię­ki szczo­dro­bli­wo­ści dar­czyń­ców, rów­nież tych „cegieł­ko­wych” ofia­ro­daw­ców, a tak­że dzię­ki solid­no­ści najem­ców dys­po­nuj­my sta­bil­nym budże­tem prze­zna­czo­nym dla ewan­ge­li­za­cji, utrzy­ma­nia duchow­nych, pra­cow­ni­ków świec­kich, budyn­ków-zabyt­ków oraz udo­ku­men­to­wa­nia dla potom­nych mariac­kie­go dzie­dzic­twa począt­ku XXI wie­ku. Naj­now­szym świa­dec­twem tego ostat­nie­go jest książ­ka Wydaw­nic­twa Mariac­kie­go autor­stwa Micha­ła Jakub­czy­ka „W samym ser­cu”. To opo­wia­da­nie o związ­kach Karo­la Woj­ty­ły — Jana Paw­ła II z bazy­li­ką Mariac­ką obej­mu­ją­cych prze­cież nie­mal całe jego życie. Jego bli­ska rodzi­na miesz­ka­ła na ul. Flo­riań­skiej 7, co pozwa­la nam zro­zu­mieć lepiej ten kontekst.

Książ­ka jest przy­go­to­wa­niem na stu­le­cie papie­skich uro­dzin i rów­no­cze­śnie nie­ja­ko darem na jubi­le­usz kon­se­kra­cji 700-let­nie­go już kościo­ła Mariac­kie­go. Posłu­chaj­my na zakoń­cze­nie tej opo­wie­ści o roku 2019 jej frag­men­tu, jak­by echa wia­ry poko­leń: Był­bym w sumie­niu nie­spo­koj­ny, czy napraw­dę byłem w Kra­ko­wie, gdy­bym nie odwie­dził bazy­li­ki Mariac­kiej, gdy­bym nie wszedł do tej wspa­nia­łej świą­ty­ni, o któ­rej trud­no jest mówić zwięź­le. Tyle w niej pięk­na, tyle wyra­zu, tyle modli­tew­ne­go nastro­ju, tyle maryj­nej tajem­ni­cy i tyle pol­sko­ści. Pozo­stań­my wier­ni tym peł­nym wia­ry sło­wom Świę­te­go Pola­ka, a nasze­go wie­lo­let­nie­go peni­ten­cja­rza! Zwa­żaj­my na to gdzie się modli­my i gdzie peł­ni­my naszą misję! Doceń­my przy­wi­lej dzięk­czy­nie­nia i modli­twy przed Bogiem w samym ser­cu Kra­ko­wa! Amen.