W dniach 14–15 maja odbyło się spotkanie międzynarodowych ekspertów uczestniczących w programie badawczo-konserwatorskim ołtarza Wita Stwosza w latach 2015–2021. Seminarium naukowe „Konteksty” zostało zorganizowane w ramach obchodów 200-lecia Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie.
Jak powiedział podczas seminarium prof. Stanisław Tabisz — rektor ASP „Ołtarz Wita Stwosza – dzieło późnego średniowiecza, ikonograficznie ołtarz Zaśnięcia NMP, a właściwie jako element architektoniczny — retabulum ołtarza głównego kościoła Mariackiego w Krakowie — jest obiektem sakralnym niezwykle cennym i wyjątkowym. Jego historia powstania oraz losy w poszczególnych stuleciach, a zwłaszcza w XX wieku podczas zamętu II wojny światowej mają charakter niezwykle barwny i niemalże sensacyjny”.
Ze względu na trwające obecnie prace konserwatorskie i badawcze nad dziełem Wita Stwosza, Międzyuczelniany Instytut Konserwacji i Restauracji Dzieł Sztuki ASP w Krakowie i ASP w Warszawie od 2015 roku, corocznie organizuje międzynarodowe spotkania specjalistów w dziedzinie konserwacji i historii sztuki, służące wymianie myśli i lepszemu poznaniu zagadnień dotyczących tego wybitnego dzieła. W tym roku skupiono się również na pozostałych pracach Wita Stwosza i innych twórców odnoszących się czasowo lub kulturowo do mariackiego ołtarza.
Podczas spotkania dr Jarosław Adamowicz podzielił się ze słuchaczami licznymi ciekawostkami, m.in. taką, że dzięki możliwościom technicznym i technologicznym stosowanym podczas prac, konserwatorzy trafiają na rzeczy całkowicie nowe: „Do tej pory uważano i takie były zapisy w literaturze, że większość elementów zwieńczenia ołtarza to rekonstrukcja XIX-wieczna. Po naszych pracach okazuje się, że 99% elementów architektonicznych zwieńczenia to są elementy oryginalne” — powiedział kierownik prac konserwatorskich.
Wszyscy uczestnicy mieli możliwość zobaczenia Ołtarza Wita Stwosza z bardzo bliskiej odległości i obecnie opracowywanych fragmentów kwater: Noli me tangere, Ukrzyżowania i Zstąpienia do otchłani.
Prace konserwatorskie potrwają do 2021 roku. Czynności podejmowane w ich ramach, prowadzone są tak, aby nie ograniczać ruchu turystycznego, a przede wszystkim liturgii i kultu religijnego.